To było wspaniałe i inspirujące spotkanie – i najlepsza zachęta, by przeczytać „Leśną terapię” i ruszyć w las. Tym bardziej, że niemal każdy uczestnik po spotkaniu zakupił książkę, a do Autorki – Agnieszki Antosik – ustawiła się długa kolejka po autograf.
Nim jednak Agnieszka złożyła leśne dedykacje, usłyszeliśmy barwną, potoczystą, a jednocześnie skondensowaną i pełną ciekawych informacji opowieść o jej miłości do lasu, której owocem jest właśnie debiutancka książka.
Izabela Budzyńska, prowadząca tę rozmowę, pytała zarówno o leśne „początki” autorki, leśne zauroczenia, prywatne leśne ścieżki, leśne kąpiele (różniące się od dendroterapii), leśne trendy na rynku wydawniczym, leśne badania naukowe i leśną etnografię. Bo właśnie las i leśne słowa bliskoznaczne stworzyły słownik tej rozmowy. Lasy literackie, lasy pierwotne, lasy utracone, lasy zamknięte w pandemii, święte gaje – do każdego z tych lasów „weszliśmy” na chwilę podczas spotkania.
Las i drzewa okazały się rezerwuarem wielu rozważań i pytań, choćby: dlaczego ludzi miasta wciąż ciągnie do lasu i jakie uśpione zmysły odzywają się w lesie, jeśli tylko pozwolimy sobie lasu posłuchać i podotykać. Słowem, co las robi z ludźmi, ale też co – niestety – ludzie robią z lasem. Omówienie wiele tych kwestii pojawia się w książce i choćby dlatego warto po nią sięgnąć. „Leśna terapia” zaspokoi głód wiedzy, a głód natury zaspokoić później wyprawa do lasu i spojrzenie na niego nowymi oczami. I chyba na tym autorce zależy najbardziej – żeby po lekturze swoje czytelniczki i czytelników wyprawić do lasu. Najlepiej mokrego, po deszczu. Więc życzymy Wam, a jakże – też literacko, „lata leśnych ludzi”!
Partnerem wydarzenia jest Gnieźnieński Uniwersytet Trzeciego Wieku.
Spotkanie dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach realizacji Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa 2.0 na lata 2021-2025.
