Klasyka literatury w oczach młodego człowieka

Realizując cykl „Rozmów przy wspólnym stole” dotykamy tematów ważnych dla lokalnej społeczności, lecz nie tylko. Również problemy o uniwersalnym podłożu, które dotyczą grup społecznych, zjawisk o ogólnokrajowym zasięgu znajdują czas i miejsce na panelowych dyskusjach proponowanych przez Bibliotekę. I tak, w zeszłym roku rozmawialiśmy na temat zjawisk wielokulturowości w kontekście naszego miasta, dostępu do kultury dla osób niepełnosprawnych, ścieżek rowerowych i ruchu rowerowego, a także zieleni miejskiej.

Nasze ostanie spotkanie poszerza ten wachlarz tematów o zagadnienia bliskie edukacji i książce. „Dlaczego zachwyca, jeśli nie zachwyca.” Klasyka literatury w oczach młodego człowieka – to hasło ostatniego plenerowego spotkania. Tutaj, podobnie jak w przypadku poprzednich debat, korzystaliśmy z gościny przyjaciół ze Stowarzyszenia Ośla Ławka i bawiliśmy na „Latarni na Wenei”.

Wśród gości znaleźli się przedstawiciele nauczycieli, stowarzyszeń kulturalnych i młodzieży. Dialog koncentrował się w kręgu zagadnień dotyczących kanonu literackiego, stosunku młodzieży do tegoż kanonu oraz roli nauczyciela w kształtowaniu gustu literackiego swoich wychowanków. Rozmawialiśmy również o tym, czym dla uczestników dialogu jest kanon literacki, co go ukształtowało i jakie ma znaczenie w dzisiejszym świecie. Zastanawialiśmy się nad faktem, dlaczego młodzież czyta coraz mniej i co zrobić, żeby to zmienić. Ważnym wątkiem dialogu okazał się problem analiz dzieł literackich i tzw. „jedynie słusznej interpretacji”.
Temat okazał się zajmujący. Z pewnością także nie został wyczerpany. Można także powiedzieć, że wywołał kilka innych niezmiernie istotnych zagadnień z zakresu edukacji. Kto wie – może do tematu powrócimy.

Projekt „Rozmowy przy wspólnym stole” realizowany jest w ramach Programu Rozwoju Bibliotek. Program Rozwoju Bibliotek to przedsięwzięcie polski-Amerykańskiej Fundacji Wolności prowadzone przez Fundację Rozwoju Społeczeństwa informacyjnego.

 

Wyprawa na Everest

Tego lata zostały nam jeszcze tylko dwie propozycje książkowych wypraw z cyklem „Gdzie Proza Sprowadzi”. Dziś pragniemy zabrać Państwa w miejsce zdecydowanie mało przytulne, za to posiadające niemal hipnotyczną moc przyciągania – Everest, największą górę świata. Każdego dnia na Everest wspinają się śmiałkowie z różnych zakątków Ziemi. Nie wszystkim udaje się dojść na sam szczyt, ryzykują zdrowiem i życiem. Jaki urok posiada ten himalajski szczyt, że warto poświecić dla niego wszystko?

Książkową eskapadę przebędziemy w towarzystwie prawdziwej wojowniczki, kobiety nieustraszonej i dzięki temu również inspirującej – Martyny Wojciechowskiej. Jak się okazuje – także doskonałej narratorki. „Przesunąć horyzont” to bardzo intymna opowieść o zmaganiu z samym sobą, pokonywaniu słabości i ich przekraczaniu.
To także znakomita pozycja dla tych, którzy alpinizmem na co dzień się nie zajmują. Autorka dba o szczegółowe wyjaśnienia terminów, podaje podstawowe wiadomości na temat Góry Gór i innych wypraw, których była celem.

I jak? Macie ochotę na wspólny wypad z Martyną Wojciechowską? Polecamy koniecznie!