Na niedzielę w Bibliotecznym Kalendarzu Adwentowym polecamy wspaniałą powieść dla dorosłych czytelników – „Zimowe królestwo” Philipa Larkina, w kongenialnym tłumaczeniu Jacka Dehnela. A zaczniemy zimowym cytatem – skondensowanym jak wyciąg z tej poetyckiej i gęstej prozy:
„Zima tymczasem trwała. Nie była romantyczna, ani malownicza; śnieg, powabny na wsi, w mieście miał już parę dni: rozdeptywano go na brązowy proszek i spychano łopatami do rynsztoków. Tam, gdzie leżał nietknięty, na wypalonych budynkach, dachach składów czy szop warsztatów kolejowych, sprawiał że zdawały się jeszcze bardziej zaniedbane i ponure. Kobiety zachodziły do składów węgla z wielkimi koszami i wózkami dziecięcymi; staruszkowie zbierali listewki po hałdach gruzu; w poczekalniach nie działało ogrzewanie. Gazeciarze z wydaniem popołudniowym znajdowali sobie miejsca w wejściach zamkniętych banków. Gazety nic nie mówiły o pogodzie, ale podawały listy odwołanych meczów i wyścigów”.
Angielska zima, namalowana przez Larkina, jest piękna swoim prawdziwym obliczem. I przeszywająca chłodem do podszewki. Jak pisze w posłowiu polski tłumacz, dwa opisy śniegu otwierające część pierwszą i trzecią (opowieść dzieli się na trzy części – a środkowa dzieje się latem) z powodzeniem mogłyby rywalizować z najlepszymi wierszami Larkina. Bohaterką “Zimowego królestwa” jest młoda kobieta, migrantka – Katherine. Jest ona figurą, przez którą młody Larkin (napisał powieść będąc zaledwie dwudziestoparolatkiem) pokazuje utratę iluzji co do natury życia. Jest to rzecz głęboka, o traceniu złudzeń, o samotności, o niezrozumieniu i obcości. Polecamy tę wybitną prozę jednego z najwspanialszych angielskich poetów.
