poeci – Biblioteka Gniezno

Dziś o jednym z najważniejszych literackich wydarzeń w dziejach Gniezna – „Piastowskim Lecie Poezji”. Jedynej takiej inicjatywie w Pierwszej Stolicy – o znaczeniu ogólnopolskim – poświęconej poezji.
Puste słowa? Bynajmniej! Jest rok 1978, koniec lipca, do Grodu Piasta, zwykle z Warszawy, ale także z innych miejsc w kraju, przybywają poeci. Ci uznani, zasłużeni i wiekowi, a także Ci całkiem młodzi, debiutujący. Są także znawcy i krytycy literaccy. Dzieją się: spotkania autorskie, odczyty, spektakle, maratony poetyckie, jest turniej jednego wiersza, są i inne konkursy. Przez trzy dni goszczący w Gnieźnie kwiat poetyckiej socjety odwiedza miejskie zakłady pracy, szkoły, ośrodki kultury i spotka się z szanownym audytorium. Tego pamiętnego roku są to: Jan Himilsbach i Roman Śliwonik, Krzysztof Gąsiorowski, Ryszard Danecki, Jan Marszałek. W kolejnych latach natomiast: Piotr Kuncewicz, Nikos Chadzinikolau, Artur Sandauer, Aleksander Rymkiewicz, Marek Słyk, Andrzej Tchorzewski, Jerzy Grupiński, Stefan Pastuszewski i wielu innych.
Popołudnia to czas na zwiedzanie lojalnych atrakcji i integrację z kolegami po tzw. literackim fachu. Doskonała organizacja, zaangażowanie osób biorących udział w przygotowanie imprezy, jej rozmiar – to wszystko sprawia, że Gniezno na poetyckiej mapie Polski zaznacza się bardzo wyraźnie.
Począwszy od 1978 do 1991 roku odbyło się IX edycji „Piastowskiego Lata Poezji”. Te z pierwszych lat robiono z dużym rozmachem, potem wydarzenie jakby się kurczyło w bardziej lokalne i kameralne.
W podsumowaniu należy wspomnieć inicjatora pomysłu – Grupę Literacką „Drzewo”. Składający się z młodych poetek i poetów gnieźnieński kolektyw podczas „Piastowskiego Lata Poezji” miał szansę poznać i zaprezentować się uznanym już i nowym twórcom, którzy po latach nierzadko stawali się kolegami.
Ostatnie słowo będzie dotyczyć Biblioteki, a tak naprawdę jej pracowników, którzy stanowili zaplecze organizacyjne imprezy. Ci „cisi” bohaterowie wydarzenia dbali, by autor dotarł na miejsce spotkania, znalazł się w miejscu zakwaterowania, czy podpisał stosowne kwity i – musimy to podkreślić – wspaniale bawili się, współtworząc to nadzwyczajne i historyczne już wydarzenie.