Nazywano ją Pierwszą Damą Polskiej Ilustracji. Tuż po wojnie była jedną z najważniejszych – obok Jana Marcina Szancera, Mieczysława Piotrowskiego i Anny Gosławskiej-Lipińskiej – postacią mającą wpływ na rozwój polskiej ilustracji książkowej. Dzisiejszy wpis poświęcimy Oldze Siemaszko – polskiej graficzce, malarce i ilustratorce książek. Jej przedwojenne akademickie wykształcenie z doskonałym warsztatem (Krakowska Szkoła Przemysłu Artystycznego, ASP w Warszawie) zaowocowało rysem twórczości, w którym starała się łączyć tradycję z współczesnością. Nie bała się twórczych eksperymentów, często wracała do wcześniejszych prac – zwłaszcza w przypadku książkowych wznowień. Była zaangażowana w ilustrowanie książek i czasopism wydawnictw z Warszawy i Łodzi, pracowała jako scenografka, robiła plakaty teatralne, a także koperty płyt Polskich Nagrań. Od 1945 roku pracowała dla Czytelnika, była także kierowniczką artystyczną „Świerszczyka”. Ponad 100 książek otrzymało oprawę graficzną jej autorstwa. Znakiem firmowym jej stylu, przez niemal pół wieku, był delikatny, czasem wręcz ażurowy, ale zawsze precyzyjny kontur. Maleńkie, kolorowe, perfekcyjne – takie były postacie stworzone przez Siemaszko. Czuć w nich sympatię i humor ich autorki.
Siemaszko była pierwszą artystką wyróżnioną medalem Polskiej Sekcji IBBY za całokształt twórczości. Otrzymała go w 2000 roku, tuż przed śmiercią. Dokładnie miesiąc temu (19 kwietnia) obchodziłaby swoje 109 urodziny.
Zapraszamy, na inne wpisy z naszego ilustracyjnego cyklu:
Mistrzowskie kreski: rzecz o ilustracji – Henryk Jerzy Chmielewski, czyli Papcio Chmiel
Mistrzowskie kreski: rzecz o ilustracji – Aleksandra i Daniel Mizielińscy
Nowy cykl „Mistrzowskie kreski: rzecz o ilustracji” – Jan Marcin Szancer